MAJ 2024

ZNACZENIE EMOCJONALNEJ RELACJI
MATKI Z DZIECKIEM

To w wieku przedszkolnym maluch potrzebuje mamy najbardziej…

Wyniki badań wskazują, że jest w życiu dziecka szczególny okres, kiedy jego mózg w zwiększonym stopniu reaguje na matczyną opiekę i wsparcie - mówi pierwsza autorka pracy, dr Joan L. Luby, psychiatra z Washington University i St. Louis Children's Hospital. Ten okres to właśnie lata przedszkolne. Zachęcamy do zapoznania się z poniższym artykułem.

KLIKNIJ! - Artykuł "Znaczenie emocjonalnej relacji matki z dzieckiem" 

 

autorki Anna Saramowicz, Anna Wójcik-Zdyb
źródło "BLIŻEJ PRZEDSZKOLA" 2.125 luty 2012, str. 54-55

 

MARZEC 2024

POZWÓL DZIECKU NA SMUTEK

 

Choć swoim bliskim, szczególnie dzieciom, życzylibyśmy samych radosnych chwil, to na te smutniejsze też powinniśmy dać przestrzeń. Rozumienie uczuć i akceptowanie ich to ważny element rozwoju osobistego i społecznego dziecka, a dziecięcy smutek jest równie naturalny, jak radość. Co robić, gdy dziecko jest smutne? Zapraszamy do zapoznania się z poniższym artykułem.

KLIKNIJ! - Artykuł "Pozwól dziecku na smutek" 

autor Agnieszka Wentrych
źródło "BLIŻEJ PRZEDSZKOLA" 11.230/2020, str. 34-36

LUTY 2024

CO DZIECI CHCĄ NAM POWIEDZIEĆ
POPRZEZ SWOJE ZACHOWANIE

 

                                                      

 

Dzieci często poprzez swoje różne zachowania, zwłaszcza te negatywne, próbują sprawdzić, na ile mogą sobie pozwolić i jak daleko mogą przekroczyć pewne granice. Jednak często za konktretnym zachowaniem jest chęć zwrócenia na siebie uwagi, innego spojrzenia.
Dzieci dają nam znać, jeśli potrzebują pomocy, kiedy czują się źle lub są zdenerwowane.
Jednak nie zawsze ułatwaiają nam zrozumienie siebie, ponieważ tylko w niewielu przypadkach wyrażają to słowami. A jeśli już informują nas o czymś, to często o całkiem czymś zupełnie innym, a nie o rzeczywistym problemie. Pozostaje nam jedno: musimy rozwinąć w sobie delikatne wyczucie rzeczywistej, ukrytej informacji.
Rozumienie dzieci jest zatem pierwszym krokiem do rozumnego obchodzenia sie z nimi. Jednak żeby się to udało, rodzice musza wprowadzić kilka ważnych założeń:

- Rodzice muszą zainteresować się dziećmi; to znaczy rozmawiać z nimi, spędzać czas, obserwować.

- Rodzice muszą mieć czas dla swoich dzieci; nie oznacza to, że cały swój wolny czas mają poświęcić dzieciom. Jednak bardzo ważne jest, aby część tego czasu należała naprawdę do dzieci.

- Rodzice powinni wymagać od swoich dzieci, ale ich nie przeciążać; dzieci od których się nie wymaga stają się niechętne, a nawet czasem niezdolne do żadnego wysiłku. Jednak jednocześnie nie można przeciążyć dziecka nadmiarem zajęć czy obowiązków.

- Rodzice muszą troszczyć się o swoje dziecko.

- Rodzice muszą akceptować dziecko w jego teraźniejszości i nie myśleć tylko o ambitnej przyszłości.

Nic nie jest tak ważne dla dziecka jak dobrzy rodzice. Co nie oznacza, że rodzice maja być perfekcyjni. Nie ma rodziców, którzy nie popełniają jakiegoś błędu i nie będą później myśleli, że coś mogliby zrobić inaczej.
Zadając sobie trud podnoszenia swoich kompetencji i zastanawiania się nad metodami wychowawczymi możemy uniknąc wielu błędów.

 

Tekst został zaczerpnięty z ksiązki Christiny Buchner “Ja chcę być po prostu ważny”

 

STYCZEŃ 2024

Przytulanie jest ważne przez całe życie
 

Niemowlęta i małe dzieci mają bardzo silną potrzebę dotyku. To także ich metoda na poznawanie świata. Małe dzieci wtulone w mamę lub tatę są spokojniejsze,
noszenie na rękach pomaga im ukoić ból czy stres.
Potrzeba bliskości z dzieckiem jest także naturalna dla rodzica.

 

KLIKNIJ! - Artykuł "Moc płynąca z przytulania" 

autor Anna Jankowska
źródło "BLIŻEJ PRZEDSZKOLA" 12.243/2021, str. 6-8

 

GRUDZIEŃ 2023

 

DYSCYPLINA

                                       

 

Utrzymanie dyscypliny to prawdziwa sztuka. Jeśli posługujemy się nią właściwie, staje się czymś więcej niż tylko panowaniem nad zachowaniem. Przyczynia się do rozwoju społecznej, moralnej i emocjonalnej inteligencji.
Metody dyscyplinowania dziecka to niezmiernie poważna kwestia wpływająca nie tylko na dziecko, ale także na społeczeństwo. Jeśli rodzic nie ustanowi wyraźnych granic niedopuszczalnych zachowań, dziecko nie będzie wiedziało, gdzie te granice się znajdują. Dzieci potrzebują takiego modelu dyscyplinowania, który cechuje asertywność, pewność, stanowczość i klarowność oraz brak przejawów złości lub elementów zawstydzania. 
Dzieci powinny dość wcześnie nauczyć się, że nie mogą kontrolować rodziców.                W przypadku pojawienia się niewłaściwych zachowań dziecka można zastosować takie metody: 

- Ustalić czytelny zestaw reguł obowiązujących w rodzinie.

- Być rzeczowym i nie ulegać emocjom.

- W przypadku dzieci, które nie skończyły pięciu lat powinno się mówić do dziecka prostym językiem, wydawać jasne polecenia, mówić kategorycznie, ale nie podniesionym głosem
(w przypadku wysokiego pobudzenia fizycznego dziecko nie będzie umiało się skupić na tym, co się będzie do niego mówiło, dlatego też jeśli dziecko jest nadpobudliwe i straciło panowanie nad sobą powinno się wziąć dziecko na ręce i przytulić).

- Wykorzystywać informowanie o konsekwencjach złego zachowania (dziecko powinno ponieść konsekwencje złego zachowania tego samego dnia).

- Omawiać zaistniałe złe zachowanie, poświecenie uwagi uczuciom stojącym za złym zachowaniem.                                                                                                                      

- Zastosować metodę „fotela do przemyśleń” – wyznaczenie dziecku miejsca, w którym może się zastanowić dlaczego, to co zrobiło jest nie w porządku.

- Spędzać z dzieckiem więcej czasu, porozmawiać z nim o tym dlaczego źle się zachowało.

- Nagradzać za dobre zachowanie.

- W przypadku aktów jawnego nieposłuszeństwa odpowiednią metodą może być  metoda „time-out” polegającą  na umieszczeniu niegrzecznego dziecka w pokoju w samotności. Rodzic powinien stać po drugiej stronie drzwi, żeby dziecko wiedziało, że tam jest. Jednak należy traktować tą metodę jako ostateczność.

- Ignorować lub odwrócić się ze stwierdzeniem ,,Nie chcę z tobą przebywać, gdy zachowujesz się w ten sposób”.

- Metoda tulenia delikatnie, ale stanowczo.

W przypadku większości metod problem polega na tym, że dyscyplina jest stosowana wtedy gdy rodzic jest zdenerwowany zachowaniem dziecka. Wówczas może bez zastanowienia wejść na najwyższy poziom kary. Lepszym sposobem jest zacząć od niższego poziomu i przejść do wyższego tylko wtedy, gdy ten pierwszy nie działa.

Jeśli jednak widzimy, że wypróbowaliśmy wszystkie sposoby i nie przynoszą one żadnych skutków i poprawy wówczas warto jest skontaktować się z terapeutą lub psychologiem.

 

Materiał powstał w oparciu o książkę Margot Sunderland "Mądrzy rodzice". 

 

LISTOPAD 2023

 

 Po co jest leżakowanie w przedszkolu?

 

Czas zwany leżakowaniem dotyczy głównie najmłodszych grup
w przedszkolu 3, 4- latków i przypada najczęściej po obiedzie, jest to wtedy moment wyciszeniai relaksacji, podczas którego dzieci mają szansę odpocząć od nadmiaru bodźców, które towarzyszą im od samego rana w przedszkolu.

 

KLIKNIJ! - Artykuł "Leżakowanie - koszmar dzieci czy rodziców?" 

autor dr Zuzanna Jastrzębska-Krajewska
źródło "BLIŻEJ PRZEDSZKOLA" 10.265/2023, str. 10-11

 

PAŹDZIERNIK 2023

LĘKI I NIEPOKOJE DZIECIĘCE -
CO WARTO O NICH WIEDZIEĆ I JAK POMÓC DZIECKU?

     Z pewnością dorosłych może dziwić fakt, że dzieci w wieku przedszkolnym mogą mieć swoje lęki i zmartwienia. Jednak wiele czynników i wiele różnych sytuacji może budzić
w dziecku niepokój. Od chwili narodzin temperamenty dzieci bardzo się różnią. Niektóre maluszki są z natury ostrożniejsze niż inne. Z trudem przyjmują zmiany, przesadnie reagują na hałasy i inne czynniki, trudniej znoszą rozstania. Wydaje się, że w porównaniu z innymi dziećmi działania zewnętrzne łatwiej je pobudzają. Dlatego potrzebują pomocy
w dostosowaniu reakcji do otaczającego świata.                                                                            Wzorce zachowań ukształtowane we wczesnym dzieciństwie mają wpływ na postawy
w późniejszych okresach życia. Kiedy dziecko okazuje lęk i niepokój, naturalną reakcją rodziców jest unikanie sytuacji, w których emocje te mogą się potęgować. Widząc jednak, że lęki pozbawiają dziecko zdolności normalnego funkcjonowania, powinniśmy mu pomóc lepiej sobie radzić, ale nie unikać konfrontacji, uciekając od problemu.
Zadaniem rodziców jest kontrolowanie wpływów, jakim dziecko podlega ze strony świata zewnętrznego poprzez pomoc w nauce radzenia sobie w nowych lub budzących lęk sytuacjach. Jednak nie może się to odbywać poprzez zmuszanie dziecka do stawiania czoła przerażającym go sytuacjom. Takie zabiegi przeważnie pogarszają sytuację, ponieważ dziecko nie potrafi kontrolować poziomu swojego niepokoju. Znacznie lepszą metodą jest stopniowe oswajanie z budzącymi lęk sytuacjami z jednoczesnym udzielaniem wsparcia
i wzmacnianiem poczucia bezpieczeństwa. Proces ten zwany uniewrażliwianiem stosuje się u dorosłych z fobiami. Fobie bywają często powiązane z konkretnymi przeżyciami, których dziecko doświadczyło w przeszłości. W innych przypadkach nasze fobie mogą zostać przeniesione na dziecko.

Techniki pomocne w przezwyciężaniu dziecięcych lęków i fobii:

• Akceptujemy lęk dziecka i okazujemy jego zrozumienie. Nie śmiejemy się z niego i nie usiłujemy traktować go na wesoło.
• Udzielając dziecku psychicznego wsparcia i starając się je uspokoić, stopniowo
  i delikatnie zbliżamy je do obiektu wywołującego lęk.
• Nie zmuszamy dziecka do kontaktu wywołującego lęk.
• Stosujemy natychmiastowe i proste formy nagradzania, aby stopniowo zwiększyć motywację do zbliżenia z obiektem lęku.
• Staramy się dokonywać zmian metodą małych kroków, nie usiłując przyspieszać procesu.

 

Materiał powstał w oparciu o książkę Jo Douglas "Zrozumieć przedszkolaka".